Bij dieren in het Amsterdamse Bos denk je aan vogels, konijnen, honden, paarden, geiten, Schotse hooglanders. En niet zozeer aan lieveheersbeestjes. Ze zijn er wel, maar omdat ze zo klein zijn zie je ze niet. Zelfs als ze in groepen samenscholen om te overwinteren, zijn ze moeilijk zichtbaar. Toch zitten ze er, op een onwaarschijnlijke plek. Tussen de uitloop van de Heuvel en de Grote Vijver staat langs een pad het metershoge granieten beeldhouwwerk van Ulrich Rückriem. Niet ver daar vandaan staat op de Grote Speelweide nog zo’n rechthoek van de Duitse kunstenaar. Ze staan er sinds 1996 en zijn gemaakt in opdracht van het Amsterdamse Fonds voor de Kunst.
In het beschutte deel van het eerste kunstwerk hebben zich in de voegen ervan enkele groepen veelkleurige Aziatische lieveheersbeestjes verzameld.
Ze zijn nuttig, reden waarom in de jaren ’90 de Aziatische beestjes in Nederland zijn ingevoerd als biologische bestrijding van bladluizen. Inmiddels hebben ze de inheemse lieveheersbeestjes verdrongen. Als in de herfst de zon schijnt gaan ze vliegen, op zoek naar een plek om te overwinteren. Ze verschuilen zich in naden, kieren, spleten en gaten, meestal in huizen en gebouwen. Zo te zien hebben ze het al slapende gezellig met elkaar. Maar of ze de winter op die koude plek in het Bos zullen overleven? We hopen het beste en blijven ze in de gaten houden.