In de rubriek Boshonden geven we de honden in het Amsterdamse Bos een gezicht. Deze keer is het Joppe, een reu en half Stabij half Wetterhoun. Met zijn 15 jaar zal hij een van de oudste honden zijn die het Bos tot hun domein rekenen. Hij is doof en blind aan één oog, maar eenmaal in de vrije ruimte wint zijn levenslust het van zijn handicaps. Zodra hij weet dat hij naar het Bos gaat, draait hij rondjes van plezier. De limiet van de wandeling is een klein uur. Dit kan uitlopen, omdat hij het veel te druk heeft. Met snuffelen, andere honden begroeten, zoeken naar de bal, badderen in het water. Passanten vragen steeds vaker naar zijn leeftijd en spreken hun ontzag uit. Terug in de auto gaan al gauw de ogen dicht.
Met het oog op de toekomst namen zijn baasjes twee jaar geleden een puppy erbij, ook een Stabij. Joppe was diep beledigd. ‘Ben ik niet goed genoeg meer?’ Inmiddels gedoogt hij de wildebras. Eén ding is zeker: als het Bos er niet geweest was, was Joppe lang niet zo fit als hij nu nog is.