Het begon in maart, toen het Bloesempark de nationale media haalde. Honderden mensen sloegen het advies om niet te komen en afstand te bewaren in de wind. Beveiligers, boswachters en handhavers hielden daarna de wacht. Het was het eerste signaal van een hele vreemde tijd die zou volgen. Alle voorzieningen in het Bos gingen bijna geheel op slot en in het Bostheater werden alle concerten en het toneelstuk geschrapt. Ook de festivals werden afgelast. Een ramp voor de ondernemers, medewerkers en liefhebbers, een zegen voor de omwonenden en bezoekers. De vliegtuigen lieten bovendien verstek gaan en de lucht was blauwer en zuiverder dan ooit. Het verstilde Bos kon helemaal zichzelf zijn.
Een andere aderlating was de sport die stillag. Geen wedstrijden, geen trainingen en roeien met niet meer dan twee in een boot. Hengelaars en watervogels in de Bosbaan waren de grote winnaars. Vanaf 1 juni gingen de voorzieningen weer mondjesmaat open, maar wel onder strenge voorwaarden. In augustus was het prachtig mooi weer en begon het grote inhalen. Onder viaducten werden illegale feesten gehouden en in de weekends was het zo druk dat het Bos één grote hotspot leek. Inmiddels zijn we een half jaar verder en is de sport goeddeels hervat. Maar de waarschuwingen voor het coronavirus nemen weer toe. Niemand weet wat ons verder nog te wachten staat. Er is wel één ding om ons op te verheugen: de kleuren in de herfst.