Niemand kon er omheen: de storm van vorige week. Alle cliché’s waarmee de nieuwsmedia zich bedienden – de storm heeft huisgehouden, het land ontwricht, bomen vielen als luciferhoutjes, ravage – golden ook voor het Amsterdamse Bos. In Amsterdam zijn ruim 300 bomen omgewaaid, waarvan naar schatting 70 in het Bos. Duidelijk is ook te zien dat sommige bomen in hun val andere bomen of grote takken meenamen. Het moet een onheilspellend geluid zijn geweest. Met man en macht is het Bospersoneel bezig de ergste schade aan te pakken; dat zal nog wel even duren. Het was al de tweede storm in dit nog prille jaar. Wat deze keer bijdroeg aan de ravage was de natte ondergrond, waardoor wortels gemakkelijker mee bewogen.
De storm duurde niet lang, maar was heftig. We herinneren ons een storm van orkaanachtige proporties in de jaren ’80. Alle wegen in het Bos waren afgesloten. Het hoogtepunt van de storm was tijdens de avondspits. Overal stonden files, zo ook op de Burgemeester Colijnweg, parallel aan de A9. Daar viel een grote populier om, precies tussen twee auto’s. De hele nacht is doorgewerkt om bomen over de wegen meteen weg te halen. De opruiming daarna heeft nog maanden geduurd, met als bijkomend gevolg een grote schadepost. In het Bos, maar vooral door het aantal manuren en arbeidsloon. Na een storm is het gevaar nog niet geweken. In de kruinen van de bomen komt dan veel dood hout voor. Bij zware windstoten kunnen takken naar beneden vallen. Die dode takken worden wel widowmakers genoemd.