Het Dachau Monument langs de Bosbaan (schuin tegenover de witte ophaalbrug) is natuurlijk dé herdenkingsplek in het Amsterdamse Bos. We weten allemaal waarom. De jaarlijkse herdenking door het Nationaal Dachau Comité is de zaterdag rond 29 april, de dag van de bevrijding van het kamp Dachau. Maar er zijn meer herdenkingsplekken, meestal van particuliere aard. Opeens loop je ergens en zie je net buiten het pad een boeket bloemen, al dan niet met een tekst erbij. Soms is die tekst een code, die alleen de nabestaanden begrijpen. We staan er altijd even bij stil en vragen ons af wat er is gebeurd. Is dit de plek des onheils of is het een plek die om een andere reden bewust is uitgekozen? Betreft het een hond? Een jaar of vier geleden reed op de Nieuwe Meerlaan een automobilist in een flauwe bocht tegen een boom en overleed. Tot op de dag van vandaag staan er steeds verse bloemen op die plek.
Onlangs kregen we de vraag of het niet mogelijk is ergens in het Bos een begraafplaats voor honden aan te leggen. ‘Voor honden die hun leven lang van het Bos hebben genoten. Er is vast wel een mooie plek voor te vinden.’ Wij gaan daar niet over en hebben de man doorverwezen naar de verantwoordelijken van het Bos. We weten dat er soms wel eens een hond is begraven. Of het verboden is? Hetzelfde geldt voor asverstrooiing. Officieel mag het niet, maar het gebeurt wel, oogluikend. Je zou denken dat het geen kwaad kan en dat het de smart van de nabestaande(n) kan verlichten door het een plek te geven in ons dier-bare Bos.